Μια
μόνη ανοησία δεν γίνεται
ποτέ
μόνη της απρόκλητη
ένα
κακό δεν φτάνει ποτέ όχι
για
να συμβεί μοναχό του
πάντα
κι άλλα θα ακολουθούν
κι
ακόμα μεγαλύτερα τ΄αδέλφια τους
μα
όλα για να μάθεις θα γίνονται
πείρα
ν' αποκτήσεις απλόχερα
γνώσεις
να μάσεις, να πάθεις
τη χτένα που βρίσκεις αργότερα
μια
μέρα τυχαία όντας φαλακρός
μέσα
στην τόσο άδεια σαν τσάντα
ζωή
σου που ούτε που χρειάστηκες
συμβουλές
να δίνεις βαθυστόχαστες
σαν
γέρος στους πρωτόβγαλτους
μέσα
στην ανοησία και το κακό
και
τη σταδιακή, αργή, φονική
τριχόπτωση-γνώση-απόγνωση...
© 21.05.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΙΣΤΡΟΥ "10 και πλέον ιστορίες μετά το 30”, All Rights Reserved
