ΣΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ

ΣΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ

Σήμερα μαζευτήκαν στο κοτέτσι μου, νωρίς-νωρίς,

η Σούλα, η Πέπη κι ο Γιάγκος, κόκκορας περιοπής,

τις κότες μου όλες αν κι έχει κοιμισμένες στη σειρά,

κουτόρνιθες ψάχνει και λέει τάχα πως τις αγαπά!

Μια αφράτη όμως κοτούλα αεράτη και ζουμπουρλή,

αυγά δεν γεννάει, κι ας ξυπνάει πολύ νωρίς το πρωί,

στον ύπνο προσπάθησαν να την πιάσουν κι άλλοι πολλοί,

μα εκείνη ξεφεύγει, με θάρρος πηδάει προς την αυλή!

Μια γερακίνα που την έβλεπε από τα ύψη,

στου Γιάγκου τα κέφια ζητά ποσώς να υποκύψει,

της είπε δυο-τρεις λέξεις μια μέρα στον αέρα,

στο νόημα καλά για να μπει και να τον κάνει πέρα!

Μα ο Γιάγκος είναι...γάτος, μάστορας που πάει να πει,

από κότες ποτέ δεν έμεινε ρέστος ή ταπί,

στην όψη δεν δείχνει κάτι τόσο εξαιρετικό,

στην πράξη όμως καταφέρνει κάθε μια στο λεπτό!

Τη Νόπη πέτυχε λοιπόν μπροστά απ' το κοτέτσι,

ζητώντας της να του συμπεριφέρεται καθάπερ

αρμόζει σε τρανό αρχηγό, μαζί να τρώνε, κι έτσι

μονάχη να μην κάθεται να τρώει από τάπερ!

Ο Γιάγκος που 'λεγε πως ήταν μιας αετίνας γιος,

ραγιά τον είπανε που άραξε στης μάνας το βιος,

δικό του κοτέτσι ούτε είχε φτιάξει στη ζωή του,

ηγέτη στις κότες ! τα είδα τα χάλια του ανοήτου!

Περάσαν τα Χριστούγεννα, γλύτωσαν το μαχαίρι,

ο Γιάγκος λάβρος, μα η Νόπη όχι δικό του ταίρι,

καμώθηκε πως πούντιασε κι έκατσε στο κρεβάτι

και σχέδιο κατάστρωσε με την ψυχή γεμάτη!

Μια μέρα η Νόπη έκανε σινιάλο στη γερακίνα,

βοήθεια της ζητάει ευθύς με τούτα και τα κείνα,

δεν της χυμάει της ξέμπαρκης, την συμπονάει την κότα,

φτερούγα της δίνει ευθύς, αν δεν πιστεύεις τράβα ρώτα!

Τα νέα σαν πήρε ο Γιάγκος είπε “έφυγε η Νόπη,

λυπάμαι, όμως πέταξε μακριά προς την Ευρώπη”

“ένα πέταγμα αετήσιο θα πραγματοποιούσα”,

“να γίνω αητός πια αδύνατο, την έχασα τη μούσα”!

© Valia Maistrou 27.12.2015 “Ταξιδέματα με τον Έμμετρο” All Rights Reserved

(humorous allegory)

ΤΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΙΣΣΑΚΙ

 ΤΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΙΣΣΑΚΙ

Αχ! να 'σουνα άνθος εύοσμο στον κήπο μου φεγγάρι
αρσενικό μου όμορφο να ερθείς για να με πάρεις
και σαν σταθείς στη γης μου ευθύς πανάξιο παλικάρι
γλυκά τα λόγια σου ν' ανθούν προτού να μ' αγκαλιάσεις

και υπέροχη μοσχοβολιά στους γύρω να σκορπίζεις

Μελιά μου μάτια όμορφα πώς με θωρείτε απόψε
στο ποίημα τους γλυκούς καρπούς κοντόσκυψε και κόψε

Το νέκταρ σου το νόστιμο το παίρνω σαν μου δίνεις

ως μελισσάκι σου πετώ, το τρώγω και το πίνω

οι στήμονες σου αφήνουνε επάνω στην καρδιά μου

φιλιά της σκέψης, γύρη ανθού, αγάπης και σαγήνης

Μα αν είσαι ρόδο του Μαγιού με άρωμα ζωσμένο

τη λεβεντιά σου πώς θα βρω που χρόνια περιμένω;

Στα πέταλα σου, απαλά θέλω να περπατήσω

ανάμνηση το παρελθόν που ηδονικά θα σβήσω

με γέλιο ανάλαφρο αρκεί να σε γλυκοστολίσω

κι εσύ να με κοιτάς βαθιά με αγάπη και φροντίδα

λησμόνησα τα αγκάθια σου απ΄ τη στιγμή που σ' είδα!

© 12.12.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ “παιχνιδίσματα με τον Έμετρο” All Rights Reserved

(Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος)

ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

Το χαμόγελο το δικό σου που δροσίζει τον κήπο μου

κι ανθίζουν μυρωδάτα λουλούδια
είναι η αδυναμία μου

Η λιακάδα στα μάτια σου και το φως γύρω μου
οι ιστορίες που λες και το πάθος σου
είναι η αδυναμία μου

Η ζεστασιά στη φωνή σου κι η γλύκα στην αλμύρα μου
το παρόν που πορεύεται ερήμην μου και το ξέρεις
είναι η αδυναμία μου

Η υπομονή μου που σώνεται μα του Φοίνικα μοιάζει
οι φροντίδες σου όμοιες με στάλες πορφυρό κρασί
είναι η αδυναμία μου

Η θάλασσα μου που ξεσηκώνεται κι ακούω κύματα
κι η ομίχλη μου ένα γύρω αλλά δεν βλέπω σχήματα
είναι η αδυναμία μου

Το χθες που σβήνεται αποφασιστικά κι αντικαθίσταται
με νέες εικόνες από μάτι γερακίνας που υπερίπταται
είναι η αδυναμία μου

Πώς όλες τις αδυναμίες ενώνει το σήμερα έτσι απλά
και δύναμη τις κάνει για μένα μοναδικά

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ 05.12.2015 “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30” All Rights Reserved

TERRA INCOGNITA

TERRA INCOGNITA

Τα νησιά μου υπέροχα, λουσμένα στο φως

υποφέρουν μια θάλασσα υποκρισίας

κι ατέλειωτα ψέμματα

βλέπουν μόνον όσα τα αφήνουν να δουν

ξεχνούν τι ήταν, τι χρώμα κατέχουν

Ένας γλάρος λευκός μόνος του τρώει

πίκρα κι αλμύρα,τα δάκρυα της ήττας

πικρά κυλάνε, ζευγάρι δίχως χαρά,

κάτι το βαστάει και ζει χωριστά

πόση χαρά παραδομένη στον οίκτο

Τα νησιά μου κι οι διαδρομές της λογικής

χώρος ανύπαρκτος και terra incognita,

γυναίκες χρυσοχέρες της ρητορικής

θεραπαινίδες και θλιβερές εταίρες

θύματα μιας άδοξης ήττας ιστορικής

Ανίκανοι καιροί διαμορφώνουν σιγά-σιγά

ανήμπορους, σακατεμένους ανθρώπους

στων Ποιητών τα αφρισμένα κύματα

πνίγουν τις ιδανικές τους συντρόφους,

αγνές Νηρηίδες κι ωραίες Αμφιτρίτες

Τα νησιά μου υπέροχα, λουσμένα στο φως

υποφέρουν μια θάλασσα υποκρισίας

κι ατέλειωτα ψέμματα

βλέπουν μόνον όσα τα αφήνουν να δουν

ξεχνούν τι ήταν, τι χώμα κατέχουν...

© 12.11.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΙΣΤΡΟΥ “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30” All Rights Reserved

ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Στον δικό μου βροχερό πλανήτη

το νερό είναι ζωή

ένας περίπατος μαζί χέρι χέρι

στις ελιές από κάτω γλυκό φιλί

πλατσουρίζει ένα σπουργίτι

τα παιδιά που χορεύουν στη βροχή

το νερό είναι πνοή

ένας άντρας γεμάτος χαμόγελο

το βράδυ κοντά στο παράθυρο

να βλέπει γλυκό αποσπερίτη

στον δικό μου βροχερό πλανήτη

το νερό είναι σπονδή

στους Έρωτες που γύρω πετούν

το Φθινόπωρο ίδια μορφή

με καλοκαίρι να με εκπλήσσει

τα σαλιγκάρια να γλύφουν τις μάντρες

το νερό είναι αφή

οι ψυχές σταλιά-σταλιά ξεδιψούν

λουλούδια οι γυναίκες τρυγούν

το μέλι ποθούν να πίνουν οι άντρες

στον δικό μου βροχερό πλανήτη

το νερό είναι αφροί

κύματα στη νύχτα που σκάνε

η ακοή να 'ναι η μόνη επαφή

τα πάντα για σένα τυφλέ προφήτη...

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΙΣΤΡΟΥ “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30”, 31.10.2015, All Rights Reserved

ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΛΟΪΚΕΣ

 

ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΛΟΪΚΕΣ

στης ζωής τη ντουλάπα με τ΄όνομα επιλογή

πολλά τα χρώματα· κόκκινο, γαλαζιο, ανθρακί

εμείς όμως έχουμε μία και μόνη, μοναδική

την βάζουμε μονοφόρι, κάποτε, και όπου βγει

στο δρόμο βγαίνουμε δίχως σφραγίδα προσωπική

ο κόσμος γύρω μας θα πορεύεται εν αγνοία

γοργά κατευθύνονται όλα σε παύση ή αργία

οι ώρες ερήμην μας προσπερνούν, φεύγουν ευθεία

βαθιά μ' αγαπάς, δεν ζητάς, και δεν είμαι αγία

ψυχή μου στο τέλος νικάς, κι ας χάνεις στα σημεία

στης ζωής τη ντουλάπα με τ΄όνομα επιλογή

πολλά χρώματα· το πράσινο, το μπλε, το κοραλλί

εμείς όμως έχουμε μία και μόνη, μοναδική

την βάζουμε αποφόρι, μα σύντομα, θα φανεί

η φόδρα που εχάθη κι η θλίψη η αλλοτινή

παιδάκι, πώς παίζει ο 'Ερωτας σ' όλη τη πλάση

με όλους και με ό,τι οι καρδιές μας πια έχουνε πράξει

τους πόνους λησμόνησε, μας πάει σε τρελό γιορτάσι,

νερό γάργαρο μας κερνάει σε ολόχρυσο τάσι

αχ! ας προλάβω να πιω πριν η ζωή μας περάσει...

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΙ'ΣΤΡΟΥ “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30”, 28.10.2015, All Rights Reserved

Έργα : Λαμπρινή Μποβιάτσου, Εικαστικός

Η ΕΡΑΤΩ, ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗΣ

 

Η ΕΡΑΤΩ, ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗΣ

(Ως μια έμμετρη εισαγωγή στον δεύτερο μου μύθο, σκέφθηκα να ακούσετε καλύτερα λίγο απ΄ το τραγούδι των κυμάτων...κι έτσι όπως το άκουσα εγώ κοιτώντας τα απέναντι ροδομαβιά, ανάρια σύννεφα απ' το πρωί στο βάθος αγαπημένα να συνάζονται, αλλά κι αργότερα όταν το απόγευμα με κύματα γλυκά που κολυμπούσα, έτσι ακριβώς κι εσείς ακούστε...!)

...τα κύματα της θάλασσας, μονάχα αλήθειες λένε...
σιωπούνε ή γλυκάλμυρα σε βράχια παραδέρνουν
μα, σαν μιλούν, το κάλεσμα του Έρωτα μας στέλνουν,
και έχουνε για παράδειγμα τον θείο Ποσειδώνα...

... που, όταν εσυνάντησε την νύμφη Αμφιτρίτη,
αμέσως ελησμόνησε όλα τα περασμένα
και για εκείνη ένοιωσε πως από χρόνια ζούσε...!
...σαν να' πρεπε το κυανό, το δώρο από τον Δία...

... να 'ναι το κύμα η Ερατώ, της Κυμοθόης τέκνο,
το πιο αψύ κι ατίθασο, το γαλανό της βλέμμα
να τον κοιτά κάθε φορά που εκείνος θα μιλάει
και για τον ένα της θεό, να τόνε λογαριάζει...

...αλλά κι αυτός ο Έρωτας, ο γιος της Αφροδίτης,
χωρίς να τον αντιληφθεί, σαΐτευε τα βέλη
και λίγο λίγο εστάλαζε το ημίγλυκο κρασί του
στου αθάνατου της θάλασσας την χρυσαφένια κούπα.

...και ο θεός που ήξερε φουρτούνες να σηκώνει
όχι μόνο στην θάλασσα μα και στις Νηρηίδες
να γίνεται τόσο γλυκός και τόσο μερωμένος
όσο μωρό νεογέννητο σε φθινοπώρου κούνια!...

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΙ'ΣΤΡΟΥ “παιχνιδίσματα με τον Έμμετρο” και “Μύθοι της Βαλιμάς – Η Ερατώ, το κύμα της Aμφιτρίτης”, 23.10.2015, All Rights Reserved

ΝΗΡΗΙΔΕΣ. Πίνακας του Gaston Bussiere (1902)

ΜΥΘΟΙ ΘΝΗΤΩΝ

ΜΥΘΟΙ ΘΝΗΤΩΝ

Ο Ηρακλής δεν ήσουν ούτε ο αρχαίος Αίαντας,

ο Αίσωπος τους μύθους σου απλά να ξαναγράψεις,

της μάγισσας ξόρκι κακό με αγάπη να διαγράψεις,

του Μαρκ Τουέιν ο πρίγκηπας ή ο φτωχός γίγαντας

γοβάκια δεν σου ζήτησα παράταιρα να μάσεις

ούτε ψηλά στη φασολιά χρυσή κότα να αρπάξεις

με το σπαθί του Λάνσελοτ κακούς δράκους να σφάξεις

κι εμένα, τη Χιονάτη σου, στον ύπνο να αγκαλιάσεις

τα παραμύθια της ζωής των παιδικών μας χρόνων

τα πρόδωσες, μείναν στείρα κι αυτά δίχως μια πράξη 

τον Έρωτα που γέννησε τις προσδοκίες πουλάς

με άψυχες αξίες στο νου και τους φόβους αφρόνων

στην άχαρη ζωή που ζεις δεν έμαθες τι θες       (14)

το τώρα δεν τ' αλλάζεις, σε φόρτωσε πίκρα το χθες

τις λέξεις μασκαρεύτηκες σαν να ήταν Αποκριές         

απότιστο ρόδο, μονάχος ξεμένεις, εσύ φταις... 

© 16.10.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ (βασισμένο στο από 05.01.2015 "Μερικοί μύθοι θνητών") “Παιχνιδίσματα με τον Έμμετρο”, All Rights Reserved

ΜΕΡΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΘΝΗΤΩΝ

Δειλό ποντίκι να 'σουν ή μήπως μέγας γίγαντας

κατάκοπος από μεγάλα ταξίδια να πάψεις,

ωραίος Πρίγκηπας της μάγισσας μήλο να διώξεις,

λευκός γάτος ή ο Έλληνας ήρωας Αίαντας,

γοβάκι στα σκαλιά πεσμένο να εύρεις μονάχος,

κλαδιά φασολιάς και μία χρυσή κότα να αρπάξεις,

με βέλη φαρμακερά κακούς δράκους να εκδιώξεις,

Χιονάτη από ύπνο μεγάλο να σώσεις με πάθος.

Με τόσα παραμύθια που μεγαλώσαμε χρόνια

εσύ κι εγώ που προδώσαμε την αλήθεια μας,

υπέροχα όνειρα τότε που κρύβαμε εντός μας

με άχρωμα χρήματα αχ! ανταλλάξαμε αιώνια.

Για δέκα ζωές, ακόμα και τώρα ψάχνεις τι θες,

το τίποτα δεν αλλάζει κι όλα να μοιάζουν σαν χθες,

ακίνητος πλάι μα η ζωή προχωράει θα λες,

θνητός ήσουνα ατυχώς, τόσο μικρός πόσο φταις...

© 05.01.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ (βασισμένο στο από 14.02.2001 Παλαιοί μύθοι θνητών) All Rights Reserved

Add caption

ΚΥΜΑ

ΚΥΜΑ

Εχθές καθώς εχόρευα στης θάλασσας την πλάτη

Μαΐστρος του ωκεανού ήρθ΄έξαλλος σαν άτι

εμένα πήρε τρέχοντας κι ούτε στιγμή εστάθη,

αφρούς με στόλισε ευθύς και σβήσανε τα λάθη.

Η θάλασσα πώς έχαιρε με τόσο μεγάλα πάθη!

να ένιωθε άραγε ο Νοτιάς τι άλλο να'χε πάθει

ετράβηξε άπραγος δειλός εκεί σε μίαν άκρη

και δεν εκούνησε στιγμή μηδέ το ένα μάτι;

Ταξίδι ονείρου καρτερώ στων θαλασσών τα βάθη

παρέα με τις μέδουσες και με τα καταμάχια

να βγω ν' αφρίσω καρτερώ, Μαΐστρο μέσ' στ' αλάτι,

δεν είμαι εγώ για τρέξιμο ψηλά στα καταράχια!

Στο περιβόλι του βυθού, εκεί, ας πάω να ζήσω,

μονάχα φύκια να φρονώ στα βάζα πώς να βάλω,

βαθιά στην πέτρα μου ροφός εμένα να μην κρύψω,

απλά να παίζω ή να γελώ το θέλω δίχως άλλο!

© 08.10.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ (Ταξιδέματα με τον Έμμετρο) "10 και πλέον ιστορίες μετά το 30" All Rights Reserved

ΠΗΓΑΣΟΣ

ΠΗΓΑΣΟΣ

οι ψυχές μας ανήσυχες

αδέσποτες ώρες

ψάχνουν να σταθούν

μικροί λεπτοδείκτες

δίπλα σε άλλες

να γλυκάνουν

φωλιά να κάνουν

στο περιβόλι του Έρωτα

γερά να στηρίζουν

βαριούς ωροδείκτες

με αδύναμους ώμους

άλλοι

με ψυχή και καρδιά γερακίσια

άλλοι

με ματιά και φτερά αετίσια

άλλοι

με πόδια δυσκίνητα

καρφωμένα στο λάθος

ξαφνικός ένας Έρωτας

αν δεν μας ταξιδέψει

αυτός μόνον αθάνατος

αυτός μόνον αντάρτης

πάνω από άγριες θάλασσες

κι από στεριές εύφορες

δίχως του εγώ τα έρματα

στην ράχη του Πήγασου

ακριβή μου χαρά

μονάκριβη μου αγκαλιά

πνεύμα μου γεμάτο πάθος

πολύτιμο να μας τιμά

να δούμε πολύ πιο μακριά

πέρα από το χθες

σιχαμερό και φθαρτό

της νιότης το πέρασμα

χαμένο για πάντα μιλώ

άδικα

άδικα

τόσο μελάνι χύνεται

για το όνομα του

άδικα

άδικα

τόσων ετών της ψυχής

τις πανοπλίες χαλάμε

άδικα

άδικα

τη ζωή να περνάει κοιτάμε

αντί ψηλά υπέροχα να πετάμε...

© 01.10.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΙΣΤΡΟΥ “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30”, All Rights Reserved

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

Θερμός Σεπτέμβρης θάθελα, εσύ καλέ μου να 'σουν
ως και τα κύματα μου ευθύς, θάκανες να κοπάσουν
θα έπιανες το χέρι μου, κιθάρα χορδισμένη
του Έρωτα, τρελέ Νοτιά, κι εμείς ξεμυαλισμένοι !

πιάνα, βιολιά, σαξόφωνα, γλυκό μου κοντραμπάσο
θ' ακούγαμε αν είχες πει “δεν θέλω να σε χάσω”
φθινόπωρα και άνοιξες, χειμώνες, καλοκαίρια
Σεπτέμβρη, αν με κράταγες ζεστά στα δυο σου χέρια

αμέσως θα σου έλεγα πως μύθους θ' αναβάλω
και παίζοντας με Ποίηση, απλά πως θα ριμάρω
επάνω σου, ατίθασα, τα κύματα να βγάλω
Βοριά να έρθεις τόλμησε, κι εγώ θα σου σολάρω !

θ' ακούγαμε τις άγριες, ηλεκτρικές κιθάρες
και Heavy Metal μουσική, καβάλα στις χιλιάρες,
μα ο χειμώνας άργησε κι εσύ Σεπτέμβρης μοιάζεις
μη μπλέξω και τις εποχές, τόσο που με αλλάζεις !

© 20.09.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ “ταξιδέματα με τον Έμμετρο”, All Rights Reserved
(Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος)


https://youtu.be/u7isxoTIeYM
"I was made for lovin' you" KISS

ΑΡΩΜΑ ΓΑΡΔΕΝΙΑΣ

ΑΡΩΜΑ ΓΑΡΔΕΝΙΑΣ

έχω μια τόσο μυρωδάτη γαρδένια

στου μπαλκονιού μου επάνω την άκρη

τη δροσιά της αλύπητα πώς δαμάζει

χειμώνας χιονιάς συνεχώς με το αγιάζι

σαν αντιστέκεται μήτε ένα δάκρυ

αυτή η μικρή κόντρα γερή κρατάει

του καλοκαιριού βογκάει το λιοπύρι

τόσο ξεδιάντροπα να την πολεμάει

ξεραίνει τ΄άνθια στεφάνια του Μάη

στον τοίχο ψηλά κρεμασμένο κοφτήρι

έχω μια τόσο μυρωδάτη γαρδένια

τ' ουρανού τ' αστέρια ριγούν αχ! ποθητή

από καιρό την έχουν βάλει στο μάτι

με λούλουδα είναι πάντα τόσο δροσάτη

μόνο με μάτια να την χαϊδεύουν ζητεί

αυτή η μικρή κόντρα γερή κρατάει

το φεγγάρι της νύχτας όνειρα τάζει

με ολόλαμπρα φώτα ασήμια κερνάει

νερό κι υπομονή πόσο πολύ διψάει

τα στητά της τα φύλλα να κάνει χάζι

έχω μια τόσο μυρωδάτη γαρδένια

ο μαΐστρος πονηρά πώς πλησιάζει

ραντίζει με λόγια έντεχνα του αέρος

ανάμνηση μεταξένια είναι ο έρως

τα άνθια της τόσος πόλεμος ξεθωριάζει

αυτή η μικρή γερή κόντρα κρατάει

κι όνειρο δυο παιδιών έχει για έγνοια

μήπως πάει να ξεραθεί διερωτήθη

ανάσα βαριά τρεμοπαίζει στα στήθη
μια του χαμού μυρωδάτη γαρδένια

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΊΣΤΡΟΥ 14.09.2010 “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30”, All Rights Reserved

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

είναι η ζωή

ψίθυρος 

κι αναστεναγμός

του κέρδους ο κόπος

πόρνη ξεδιάντροπη

τα πάντα με κόστος

είναι η ζωή

πανούργα και γοητευτική

ό,τι σε αφήνει

το τρώει ο νόστος

σήμερα εδώ αύριο εκεί

μια επιλογή δίχως χάρτη

είναι η ζωή

ανάσα που τρεμοσβήνει

φλογίτσα σε καντήλι

στα στήθη πληγωμένου

μια μάνα μια μέλισσα

και η λήθη σου γιάτρισσα 

είναι η ζωή

στη ψυχή διψασμένου

στις έγνοιες ανάμεσα

δροσιά των φιλιών 

στα μάτια παιδιών 

κι αγκαλιά κουρασμένου

είναι η ζωή

τροφαντά βυζιά

σαν λεχώνας τροφού

αφράτη και ζουμπουρλού

όρθια παντιέρα

στον έρωτα ενός ζευγαριού

είναι η ζωή

του Δάντη τόπος αλλού

δίχως αέρα

στην κλίνη κάθε μοναχού
που τον κόσμο έκανε πέρα

σκοτεινιά και χολέρα

είναι η ζωή

έδεσμα στο πιάτο

ανθρώπου τυχερού

πριν πιάσει πάτο

τον πάρει ο άνεμος μέρα

κι όποιος προφτάσει

είναι η ζωή

στο ρίσκο έκθεση 

λάθη κι αστοχίες

ποντίκι σ' επίθεση

σωστά και επιτυχίες

σκυλάκι του σαλονιού

είναι η ζωή

δάγκωμα μαύρου σαρακιού

σε ένδοξο λόχο

με νίκες και τρόπαια

ξεχασμένου στρατηγού

νεκρού από τα χρόνια

είναι η ζωή

για λύπηση

πεινασμένου στρατού

δηλητήριο φιδιού

που δαγκώνει την ψυχή 

το ταξίδι του χαμού

ανθρώπου μοναδικού

είναι η ζωή

στα χείλη θηλυκού
με ψυχή κοριτσιού
Σύνεση και Έρωτας 

στον ουρανό πυροτέχνημα

επιταγή που θα εξοφληθεί

είναι η ζωή

στην αγκαλιά ενός τολμηρού
μαζί να τα αποζητάς

γιατρικό και βάλσαμο

για σπασμένη φτερούγα

αιχμαλώτου αετού

ατέλειωτο βάσανο

είναι η ζωή

πορεία στο άγνωστο

βάρκα που συχνά μπάζει νερά

ρηχά είσαι ή βαθιά

βρέθηκες δίχως χάρτη

στο σκοτάδι να ψάχνεις

είναι η ζωή

άγκυρα και έρμα

να τη γράφεις

πότε στα δεξιά

και πότε στ' αριστερά

της πορείας το τέρμα

μέχρι να φτάσεις

είναι η ζωή

το χέρι σου απλώνω

ξεχνώ τις ανέσεις

δεν φτάνουν

του κόσμου μόνο

οι αγαθές προθέσεις

είναι η ζωή

πάντα να στηρίζεις

με χίλιους αγώνες

τις δικές σου τις θέσεις

ξινά, πικρά, γλυκά

μια – δυο σταγόνες

όνειρα κι ελπίδα

είναι η ζωή

πιάτο με αποφάγια 

ξινά γεμιστά

για όλους μερίδα

στα μούτρα ζεματιστά

πικρόγλυκη μαύρη σοκολάτα

είναι η ζωή

πρώτα νόστιμα αυγά

σερβιρισμένα μελάτα

μετά ραδίκια ανάποδα

για το πιάτο όλων

και για τα τετράποδα

είναι η ζωή

να τολμάς ό,τι ποθείς

κι ας πονέσεις

γεμάτη γεύσεις

και απίστευτα ωραίες

τρελές αντιθέσεις !

(verse)

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ 26/07/2001 “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30”, All Rights Reserved