ΤΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΙΣΣΑΚΙ

 ΤΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΙΣΣΑΚΙ

Αχ! να 'σουνα άνθος εύοσμο στον κήπο μου φεγγάρι
αρσενικό μου όμορφο να ερθείς για να με πάρεις
και σαν σταθείς στη γης μου ευθύς πανάξιο παλικάρι
γλυκά τα λόγια σου ν' ανθούν προτού να μ' αγκαλιάσεις

και υπέροχη μοσχοβολιά στους γύρω να σκορπίζεις

Μελιά μου μάτια όμορφα πώς με θωρείτε απόψε
στο ποίημα τους γλυκούς καρπούς κοντόσκυψε και κόψε

Το νέκταρ σου το νόστιμο το παίρνω σαν μου δίνεις

ως μελισσάκι σου πετώ, το τρώγω και το πίνω

οι στήμονες σου αφήνουνε επάνω στην καρδιά μου

φιλιά της σκέψης, γύρη ανθού, αγάπης και σαγήνης

Μα αν είσαι ρόδο του Μαγιού με άρωμα ζωσμένο

τη λεβεντιά σου πώς θα βρω που χρόνια περιμένω;

Στα πέταλα σου, απαλά θέλω να περπατήσω

ανάμνηση το παρελθόν που ηδονικά θα σβήσω

με γέλιο ανάλαφρο αρκεί να σε γλυκοστολίσω

κι εσύ να με κοιτάς βαθιά με αγάπη και φροντίδα

λησμόνησα τα αγκάθια σου απ΄ τη στιγμή που σ' είδα!

© 12.12.2015 ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ “παιχνιδίσματα με τον Έμετρο” All Rights Reserved

(Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος)