ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
εκεί που τα όπλα κροταλίζουν
όταν το αίμα των παιδιών ρέει αθάνατο
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
όταν στο θέατρο του παραλόγου
θρηνούν νικημένοι και νικητές
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
ερείπια οι ζωές και οι κόποι τόσων ετών
διθύραμβους ειρήνης μετά σε όσους κερδίσουν
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
όπου κακόλαχε δράμα να ανάψει φωτιά
ψεύδη να μοιάζουν αλήθειες που ακούν
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
το βολικό νανούρισμα στον καναπέ
στη ζέστη τους να μισούν και ν' αποκοιμηθούν
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
έξω βρέχει πόνο κι απελπισία
πίνουν-αντί για διάκρυα- ουίσκι να ξεχαστούν
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
μακριά από τα σπίτια τους οι σφαίρες
τάχα η ασφάλεια να φαντάζει διαρκής
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
το ξεπούλημα των λαών ακριβό
μα η πένα τους είναι όπλο κι αυτό ισχυρό
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
κούφια ηδονή κι αμαρτία τόσων ετών
χρήμα κι απληστία τα δώρα των σκοταδόψυχων
Γιατί σιωπούν οι Ποιητές
όταν θα έρθει και στο δικό τους κεφάλι
απ' την ενοχή άραγε ποιος θα τους βγάλει...
(Verse)
© ΒΑΛΙΑ ΜΑΊΣΤΡΟΥ “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30”, 21/03/2022, All rights reserved
.jpg)
