ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

το τραίνο σφυρίζει, δες, φεύγει η ζωή

η αγάπη που σου 'χω πώς φεύγει κι αυτή

με άφησες σε άλλη, πνοή μου ισχυρή

να γεύεται νιότη, να λάμνει κουπί

η ανάγκη καμίνι να ορίζει στητή

μεγάλη η οδύνη που τρώει και σκαρί

κορμί χαρισμένο, ψυχή που ασελγεί

μια λέξη αναμένω στον δρόμο κλειστή

παρτίδα χαμένη που δεν θα παιχτεί

κι αν ζήσουμε χώρια, στη μνήμη μαζί

στον πόλεμο βγαίνω στρατιώτης κι εγώ

τον δρόμο που παίρνω χωρίς γυρισμό

βαρύ το φορτίο, στην πλάτη ο σταυρός

κραυγή απ' τα στήθη, μια παύση καημός

με μια σου εικόνα στην τσέπη μαζί

θα βγω να σκοτώσω μια κόρη αγνή

παιδιά του Πατέρα για αγάπη διψούν

θα τρέχουν κει πέρα κι ελπίδα θα πιούν

σε υπέροχο τόπο θα ξαναβρεθούν

χαλάλι τον πόνο, για χρέος θα ειπούν

μα αν ίσως μπορέσουν στο αύριο εντός

τα χέρια να ενώσουν, χαρά διαπαντός

κορίτσια κι αγόρια δεν θα αιμορραγούν

θα πουν για τη νίκη, τιμή τους που ζουν...

(Αμφίβραχυς τετράμετρος)

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΙΣΤΡΟΥ 31-08-2017 “Ταξιδέματα με τον Έμμετρο” All Rights Reserved