ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Κι αν την αγάπη που χρόνους πολλούς σου κρύβεται,
χαράζεται όμως με μαύρα σημάδια πάνωθε σου,
αν κατά λάθος δεν την πνίξω εντός μου εκείνη
την ώρα του αφρισμένου πάθους μου, χαρά μου,
καθώς με ορμή πρωτόγνωρη θα εναγκαλίζομαι
τα λιοψημένα σου τα βράχια, ω θάλασσα μου
κι αν ο Μαΐστρος εν τέλει εμένα λυπηθεί
και κόψει λίγη απ' την ορμή του απόψε,
με φέγγος τη θάλασσα μου λούσει αυτός
ο σπάνιος Αύγουστος της ακριβής διπλοφεγγιάς,
με δίχως ζήλιες, μπορέσει ολάκερος ευθύς
ν'αφήσει τον εαυτό του να φλερτάρει
μπορεί κι εγώ ως φλοίσβος ήμερος να ειδώ,
να ενδώσω τελικά σε πράο παφλασμό,
που όμοιο του να μην ξανά 'χω ζήσει
πέρα απ΄ τα μάτια σου άλλο μην δω, καθώς
τα μάτια μου μονάχα ας καθρεπτίζουν
Έτσι όπως καταρραχούν οι σκέψεις μου
τις αφροστόλιστες κορφές του εύοσμου του νου σου,
βρίσκουν σ' αυτόν κι αποζητούν δροσιστικές
φωλιές για αετόπουλα κι ανδρείες γερακίνες
έτσι κι οι Έρωτες γοργόφτεροι θα ορμούν
από τα πέλαγα να κλέψουν τους ανέμους
κι ό,τι θελήσουνε ευθύς μεσ' του καλοκαιριού την κάψα
δικό τους να το κάμουν δίχως σκέψη δεύτερη
από φόβο προς την τελειότητα, σαν θα 'βρουν
ν' αγαπούν σαν πρώτη φορά την ποθητή αγνότητα
μα εγώ εσένα θα ζητώ στα μάτια σου να σβήσω
της ψυχής μου τ' άγρια των καιρών τα μονοπάτια
Εσένα θα ζητώ να μοιραστώ στον κόσμο μου
τα άγια σημαδεμένα του κοριτσιού τα τάματα
και σε ναούς Ελληνικούς ας κρύβομαι στο βάθος
ωσάν σε μήτρα πρωτομάνας με μια καρδιά βελούδινη
μια καληνύχτα θάλασσας στα βλέφαρα απαλά
να σου αποθέσουν δυο γλάροι ολόλευκοι βοηθοί
που έστειλα από καιρό στο όνειρο τούτο του Έρωτα
Στο κύμα απάνω να έρχομαι στα μάτια σου να σε φιλώ
κι εκείνο το πνεύμα, δέντρο, ρίζες βαθιές μεσ' την καρδιά,
πελώριο, με σώμα και ψυχή τρισμέγιστη, μοναδικές
νεφέλες αγάπης γύρω μου ν΄αφήνουν πλούσιες
και μόνο εμένα μία και μόνη ακριβή ανατολή
με Έρωτα να ντύνεις, με χρώματα να στολίζεις.
© ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ 15.07.2016 “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30” All Rights Reserved
(Verse)
Βάλια μου, είναι τόσο μα τόσο όμορφο. Με γέμισε εικόνες και πάθος.
ReplyDeleteΘέλω να σου αφιερώσω ένα δικό μου ποίημα. Το μοναδικό αυτού του είδους που έγραψα.
Τότε
Σε κοίταζα που χτυπούσες τα χέρια σου μέσα στο πλήθος
τα μάτια σου έλαμπαν από την προσμονή κάποιου ονείρου
μόνη ανάμεσα σε χιλιάδες, έδειχνες ρόδο από φως
κι εγώ δίπλα σου μα κι από χιλιάδες μίλια μακριά
σε κοίταζα μαντεύοντας τ’ ακροτελεύτια του πάθους σου
Σε άκουγα να μου ιστορείς κόσμους επουράνιους
τα χείλια σου γελούσαν πλατιά μαζί με κάθε έψιλον
τα μάτια σου απήγγειλαν οράματα ασώματων επιθυμιών
απορρίπτοντας την άρνηση που σου ‘δινε το κάθε όμικρον
σε άκουγα ρουφώντας τις ιστορίες που ήθελες να επιθυμώ.
Γ. Χ.
Αγαπητέ Sapiens, χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα μου, το βασικό συστατικό του οποίου έχεις εντοπίσει. Κύριος υποκινητής του υπέροχου δώρου μας που λέγεται ζωή είναι ο Έρωτας, προσφιλές θέμα στην Ποίηση μου, εξ αιτίας άλλωστε ενός "Θείου Έρωτα" δημιουργηθήκαμε από τον Πανάγαθο Όντα και με την αρχαιοελληνική και με την Χριστιανική Ορθόδοξη σημασία των όρων "Έρωτας" και "Ων"...
ReplyDeleteΑν τα Ε των ανθρώπων ακολουθούσαν τον Έρωτα και αν τα Ο το Οχι σε κάθε τι κάλπικο τότε εμείς οι άνθρωποι στα σίγουρα θα είχαμε την ζωή που μας αξίζει, γεμάτη χαρά και αισιοδοξία και το παιδάκι εντός μας θα είχε μια γιορτή καθημερινά !
Σε ευχαριστώ για το ποίημα που μου αφιέρωσες και σου εύχομαι να γράψεις κι άλλα παρόμοια !
Εικόνες ερωτευμένου παφλασμού και πέταγμα άγριας γερακίνας !!Μπράβο καλή μου Βάλια !!
ReplyDelete...η ζωή, κολύμπι με χάρη σε άγρια θάλασσα, μα για κάθε άξιο κολυμβητή, ο Έρωτας σε σωστή δόση, ποτό και ελιξίριο για να ξεδιψά και να παίρνει δυνάμεις ο καθένας...
Delete