ΕΡΩΤΑΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ

ΕΡΩΤΑΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ

Αγάπα με να σ' αγαπώ, να μην φοβάμαι Χάρο

μ' εσέ περνώ τον ποταμό κι απέναντι μας πάω

ν' ανέβω σε τρανό βουνό, τ' αστέρια να σου πάρω

πρασινοστόλιστα κι αγνά, τα μάτια σου θωράω. 

Και στου θανάτου σαν βρεθώ την ώρα τη μεγάλη

το χέρι σου στο χέρι μου θα θέλω να κρατάω

που απ' της ζωής την ατολμιά, πώς μ' έβγαλες και πάλι ;

και ζω γλυκός και τρυφερός, σαν ένα αρνάκι πράο. 

Του Έρωτα το βάσανο απεύφευγε η ψυχή μου

και διάλεγε για συντροφιά τις άδειες και μονάχες 

και προτιμούσα να τρυγώ τ' αρώματα της άμμου

μετά να φεύγω μακρυά, μην μου φορτώσουν βλάχες !

Τους φίλους μου λυπόμουνα, ανάσα δεν επαίρναν

και είχα λόγους χίλιους δυο μονάχος για να ζήσω

με πνεύμα τόσο ανήσυχο, να συνθηκολογήσω ;

ενώ ήθελα το τέλειο, κοψοχρονιές λαχαίναν !

Μ' εσένα πώς ευρέθηκα και στάθηκα λιγάκι ;

μπορεί που μου 'λεγες γλυκά “στην αγκαλιά μου αφήσου”

φωνή μου τόσο γάργαρη, κελαριστό ρυάκι

παιδούλα τόσο τρυφερή για μένα η ψυχή σου !

Καρδιά μου λεβεντόγεννη, πώς τα 'βαζες με λύκους

και σε θωρούσα ανήμπορος να 'ρθώ να βοηθήσω

τα μάτια σου να πάψουνε, βρυσούλες των δακρύων,

νεράκι να ποτίζουνε με αλάτι πελαγίσο !

Να σ' αγκαλιάζω εγώ ποθώ, να παίρνω τα φιλιά σου

να ζω διπλά να σ' αγαπώ, να μην μου φθάνει η μέρα

που χαίρομαι να σε κοιτώ και δεν μπορώ μακριά σου,

αυγή μου, πόσο σ' αγαπώ, θα το φωνάζω ως πέρα !

Και μ' Έρωτα Πλατωνικό και με σαρκός αγάπη

λευκό μου φως αστροφεγγιάς να σε κεντώ με χάρη

χαρτογραφώντας πάνω σου τα μήκη και τα πλάτη

της θάλασσας μου κύμα εσύ που στέργω να με πάρει !

(Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος)

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ 01/07/2016 “Παιχνιδίσματα με τον Έμμετρο” All Rights Reserved