ΦΛΟΙΣΒΟΙ
ΚΑΙ ΚΥΜΑΤΑ
Θερμό
μου αποκαλόκαιρο
ενός
Οκτώβρη μήνα
μου
'δωσες το χειρότερο
πικρά
τα λόγια εκείνα
της
θάλασσας μου δεν μπορείς
το
μανιασμένο κύμα
μαζί
μου και έφυγες νωρίς
πριν
δεις στην κάλμα πρίμα
ο
ήλιος που με πύρωνες
χρυσίζαν
τα μαλλιά σου
σκαρί
πώς με ταρσάνευες
να
μη βαστώ μακρυά σου
στον
βράχο μου σαν κάθομαι
που
ζω με τα αλμυρίκια
εσένα
αναστοχάζομαι
την
τόλμη την αντρίκια
αυτήν
που αγάπη διαλαλεί
στη
νύχτα ανάφτει φάρο
σφαλεί
το στόμα με φιλί
δροσιά
του για να πάρω
μικρά
μικρά τα κύματα
στων
φλοίσβων την ανάσα
φωνή
μου εσύ να μου μιλάς
μελωδική
και μπάσα
μα
ανέφελους μας ήθελα
στον
ουρανό μόν' τα άστρα
και
να κοιτούμε ανέμελα
τους
πύργους και τα κάστρα
που
χάιδευαν τα κύματα
κι
εμείς να τραγουδούμε
με
στίχους από ποιήματα
το
πάθος που θα ζούμε
να
σε λατρεύω, να με ακούς
να
θες να αποτολμήσεις
του
Αιόλου μόνο τους ασκούς
ποτέ
να μην τους λύσεις
τη
λησμονιά του σίγουρου
στου
κάβου την ακρούλα
προσκάλεσμα
απ' την μπουρού
λύσε
και βάλε νούλα
στον
Έρωτα που χτίσαμε
και
λόγιαζε για αλήθεια
αγάπες
πόθους ίσαμε
να
δείξουν παραμύθια
ήρθε
και κρύφτηκε εκεί
το
κύμα απ' την Αιγιάλεια
τον
φλοίσβο να μην ξαναδεί
στου
βράχου την ασφάλεια
συχνά
καθώς ξαγνάντευε
των
θαλασσοδαρμένων
τα
δάκρυα τους μάζευε
αδίκων
ειμαρμένων
(Ιαμβικός
8/7 συλλαβών)
©
ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ 09.07.2017 “Ταξιδέματα με
τον Έμμετρο” All Rights Reserved
