ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Στον δικό μου βροχερό πλανήτη

το νερό είναι ζωή

ένας περίπατος μαζί χέρι χέρι

στις ελιές από κάτω γλυκό φιλί

πλατσουρίζει ένα σπουργίτι

τα παιδιά που χορεύουν στη βροχή

το νερό είναι πνοή

ένας άντρας γεμάτος χαμόγελο

το βράδυ κοντά στο παράθυρο

να βλέπει γλυκό αποσπερίτη

στον δικό μου βροχερό πλανήτη

το νερό είναι σπονδή

στους Έρωτες που γύρω πετούν

το Φθινόπωρο ίδια μορφή

με καλοκαίρι να με εκπλήσσει

τα σαλιγκάρια να γλύφουν τις μάντρες

το νερό είναι αφή

οι ψυχές σταλιά-σταλιά ξεδιψούν

λουλούδια οι γυναίκες τρυγούν

το μέλι ποθούν να πίνουν οι άντρες

στον δικό μου βροχερό πλανήτη

το νερό είναι αφροί

κύματα στη νύχτα που σκάνε

η ακοή να 'ναι η μόνη επαφή

τα πάντα για σένα τυφλέ προφήτη...

© ΒΑΛΙΑ ΜΑΙΣΤΡΟΥ “10 και πλέον ιστορίες μετά το 30”, 31.10.2015, All Rights Reserved