ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΑΚΙ
Σαλιγκαράκι μου γλυκό, θέλω πολύ να σ' αγαπώ
κι απ' το μικρό σου σπίτι νά 'βγεις θέλω πολύ για να σε ειδώ
τι κι αν είσαι μπόλικο κι αφράτο, τόσο ζουμερό
την ψυχή μου καθαρίζεις από ρύπους χίλιους-δυο
Η καρδιά σου μου χαρίζει ένα ολάνθιστο αγρό
να ευφραίνομαι που σ' έχω, τα καλούδια σου ποθώ,
των φτερών μου τα πλουμίδια χαίρομαι ν' αποζητάς
το τραγούδι της φωνής σου, λίκνο μου άπειρης χαράς
Το μεγάλο σου κορμάκι δίπλα μου να το κρατώ
να το έχω εγώ δικό μου και να το γλυκοφιλώ
ανάμεσα σε δυο βουνά πηγή με γάργαρο νερό
ολόφρεσκο να πίνουμε στου ονείρου μας το ξυπνητό
Σαλιγκαράκι μου μικρό, γλυκό μου σαλιγκάρι
το πνεύμα σου το ζωηρό πώς με έχει συνεπάρει
αφήνομαι να σε ποθώ τρυγώντας στο λαγκάδι,
ως Λευκοθέα θα ζωστώ το μαγικό μαγνάδι,
του Οδυσσέα τη ζωή που έσωσε, μακάρι
και κάπως έτσι να σωθείς κι εσύ, γεμάτη χάρη
γύρω από σένα χαρωπά να νοστιμίζω μέλι
που χρόνια τώρα αποζητώ και να το βρω εντέλει
Αυτά του έλεγε η πεταλούδα, με τρεμάμενη φωνή
απ' τον φόβο διπλωμένη και σε θέση επισφαλή
μη το χάσει από κοντά της, μην την πάρει η βροχή
το καμάρωνε με χάρη πώς γλιστρούσε στην αυλή
επά στη μάντρα ακροπατούσε, πώς το θαύμαζε πολύ
και με πόθο του ζητούσε η δροσιά του να φανεί
κάποτε όμως εκουράσθη πια να κάνει υπομονή
και ανέβηκε στο σπίτι άκεφη μία μέρα τόσο σκοτεινή
εκεί σάμπως περιμένει να θαρρήσει τελικά
στο μπαλκόνι της να ανέβει τη Μαρούλα αν αγαπά
αργοπάει στη μάντρα πάνω κάθε που η βροχή περνά
και κοιτάζει λυπημένο, τη Μαρούλα αποζητά
μια βραδιά το σαλιγκάρι ανεθάρρη, τι καλά !
μια και δυο κινάει και πάει με τα μπράτσα στιβαρά·
τα πουλιά το βοηθάνε τη στιγμή που σκαρφαλώνει
και αμέσως γλυκομέλπουν μια καντάδα στο μπαλκόνι
της μικρής το κοπελούδι το παράθυρο χτυπά
της αγάπης το λουλούδι της προσφέρει οριστικά
και γεμίζει όλα τα βάζα τριαντάφυλλα σωρό
κι από τότε ερωτευμένοι ζούνε σε όνειρο σωστό
κι όταν βρέχει η πλάση γύρω, πόσο ωραία προτροπή,
η Μαρούλα του το στέλνει στη φραγιά να δροσιστεί,
τις ευχές της στολισμένο για διασκέδαση πολλή
και μετά να επιστρέψει πριν να έρθει η ανατολή
να είμαι κι εγώ σοφή και τυχερή, μια ωραία πεταλούδα
με του ανέμου την πνοή θερμά να ειπώ τραγούδα
σαλιγκαράκι μου γλυκό στης λαγκαδιάς την άκρη
που χαίρομαι να με αγαπάς και στέγνωσε το δάκρυ
και σαν θα σώσουν τα νερά και πάψουν οι ανέμοι
κι ερθούν λιακάδες δροσερές της Άνοιξης δροσοσταλιές
κι από το χέρι σαν κρατάς την αγκαλιά που τρέμει
τα ανάρια πέπλα να φιλάς στου ξάστερου τις πινελιές
κι εκεί που τη νύχτα η Άνοιξη ψιθυριστά καλεί
θεών κι ανθρώπων τα δεινά και βάρη μακριά τους
και φύλλων τριγμοί κι αναριγή από μια σμίξη ερωτική
να χαίρομαι η πεταλούδα εγώ για την αποκοτιά τους
(Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος)
© ΒΑΛΙΑ ΜΑΪΣΤΡΟΥ (06.11.2016 revised 17.01.2025) "Ταξιδέματα με τον Έμμετρο" All Rights Reserved
