ΤΟ ΓΥΑΛΙΣΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ
με μια ματιά το λάτρεψα και λάθεψα
μα ετούτη η θωριά του η πλανερή
με επίγνωση ή δίχως και πάλι αναγκαία
πώς τα κατάφερε και στάθηκε σε εκείνη
την ώρα της τη γαλανή ψυχή
στης θάλασσας την άκρη
σαν κάτι που στα κρυφά σε αποπλανεί
δίχως κουβέντες περιττές
μέσα στον κόσμο τρυφεροί
πως αγαπήθηκαν εκρηκτικά
φωτιά και σπίρτο ηδονικά μαζί
ένα μαργαριτάρι τέτοιο γυαλιστό
που αντανακλά κι αναριγά
σαν τις φορές που σμίξανε
βουνό και θάλασσα στα στρογγυλά βοτσάλια
σαν ένα τόξο δυνατό πώς τέντωσε
με μάτια σφαλιστά και περισσή χαρά
κι όμως στον στόχο ευθύβολο
σαν από χρόνια εξασκημένο
στα χέρια μου ανάμεσο αν θά 'χα
δίπλα στο μαξιλάρι μου κι εγώ
ξύλινο αντί σταυρό χρυσό να προσκυνώ
πώς εξαστόχησα και πέρασα για γνήσιο τάχα
© VALIA MAΊSTROU 9.10.2024 "ΤΟ ΓΥΑΛΙΣΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ" (Rhymes and Verses) All Rights Reserved
No comments:
Post a Comment